Po zakończeniu II wojny światowej i wysiedleniu ludności niemieckiej z Czarnowa, zaczęła przyjeżdżać ludność z województwa stanisławowskiego, tarnopolskiego (Dublan), wileńskiego i z poznańskiegio.

Jako pierwsza przybyła ludność z Tarnawicy Polnej, potem z Horodnicy a potem inni. Każda grupa przybyłej ludności miała swój styl życia i poglądy.

Przez długie lata tak było.Do integracji ludności przyczyniło się zorganizowanie szkoły i parafii w Słońsku.

Szkołę jednoklasową otwarto 4 lutego 1946 r.

Pierwszą nauczycielką była Emilia Piotrowicz. Dziwna to była klasa. Wiek uczniów od 7 do 16 lat, liczba uczniów 43. Nie było żadnych podręczników, ławek, pomocy naukowych, zeszytów itp.

Zajęcia ograniczały się do nauki czytania i pisania.

Dyscypliny żadnej. Uczniów stale przybywało, tak, że na koniec roku szkolnego było 51 uczniów i nadal przyjeżdżali nowi osadnicy z dziećmi.

Na początku roku szkolnego w 1946 było razem 123 uczniów.

         Oczywiście jedna nauczycielka nie dawała sobie rady ani z nauką, ani z dyscypliną, brak pomieszczeń.

W październiku 1946 roku przychodzi do pracy nowy nauczyciel Stanisław Egierd i zostaje kierownikiem szkoły. Organizuje klasy I – IV. Przydziela uczniów do poszczególnych klas, przeważnie według wzrostu i tak:

 klasa I – 44  uczniów

         II – 37 uczniów

         III – 28 uczniów

         IV – 14 uczniów

         Nadal nie ma żadnych podręczników, ławek, i pomocy naukowych.

Nauczyciele nie mają żadnych kwalifikacji pedagogicznych. Na naukę uczęszczają dzieci ze Stańska i Żabic. Klasy są łączone np. I z II 81 uczniów, III z IV 42 uczniów. W szkole organizuje się dożywianie w formie zupy. Każdy obowiązkowo otrzymuje łyżkę tranu.

         W roku 1947 nauczycielka Emilia Piotrowicz odchodzi z pracy, na jej miejsce przychodzi jej brat Bolesław Piotrowicz.

W Stańsku i Żabicach tworzone są szkoły : oddziały I – IV,

Natomiast, w Czarnowie powstają klasy V, VI i VII. Do klas V – VII nadal przychodzą dzieci ze Stańska i Żabic. 

Młodzież szkolna obowiązkowo bierze udział w uroczystościach państwowych np. z okazji 1- Maja. W roku szkolnym 1949/50 jest już klasa siódma

i przychodzi dwóch nowych nauczycieli Jerzy Mańkowski i Stanisław Kotarczak. 25 VI 1950 – szkołę opuszczają pierwsi absolwenci: Pani Ewa Chomicz, Pani  Helena Dereczenik,  Pan Tadeusz Dereczenik, Pan Wiesław Jagiełłowicz, Pani Teresa Mazurek, i Pani  Halina Kochanowicz.

W roku szkolnym 1950/51 szkoła liczy 7 klas i 7 oddziałów.

Nadal pracuje na dwie zmiany, pomimo zmniejszenia liczby uczniów do 90 (szkoła w Żabicach ma kl. I – VII).

Nauczyciele zaczynają dokształcać się w tzw. Komisjach Rejonowych.

Zaczynają się ruchy służbowe nauczycieli jedni odchodzą, drudzy przychodzą.

W roku szkolnym 1952/53 pierwszym kwalifikowanym nauczycielem zostaje Henryk Kochanowicz, który obejmuje stanowisko kierownika szkoły.

W szkole poprawia się dyscyplina, wzrastają wyniki nauczania

i wprowadzana jest większa liczba zajęć pozalekcyjnych.

W następnych latach szkolnych trwa coroczna rotacja nauczycieli, dopiero od 1954 roku nauczyciele osiedlają się na stałe: Walerian Brychcy – polonista, Marceli Wojtczak – matematyk, Wiesław Jagiełłowicz – historyk – geograf- absolwent tutejszej szkoły, który zostaje długoletnim dyrektorem szkoły.

W między czasie poprawia się baza lokalowa szkoły. Szkoła dzierżawi nowe pomieszczenia.

Liczba uczniów stale rośnie (żeni się rocznik powojenny) powstaje szkoła ośmioklasowa.

Szkoła liczy 250 uczniów, jest nawet klasa a i b.

Poziom dydaktyczno – wychowawczy nadal rośnie.

Kierownik Jagiełłowicz organizuje mieszkania służbowe dla nauczycieli w tzw. Domu Nauczyciela.

Powstaje Wieczorowa Szkoła dla Dorosłych klasy V – VII i Szkoła Przysposobienia Rolniczego.

W roku szkolnym 1958/59 kadra nauczycielska jest ustabilizowana

i większość nauczycieli posiada kwalifikacje pedagogiczne:

         W. Brychcy – polonista, biblioteka

         M. Wojtczak – matematyka – SKO

         St. Chomicz – nauczanie początkowe, śpiew

H. Kochanowicz - biologia

         F. Kupnicki – wychowanie fizyczne,

         W. Jagiełłowicz – kierownik szkoły, historyk i geograf.

 

Częste wizytacje z wydziału oświaty potwierdzają wysoki poziom nauczania, prawie wszyscy absolwenci dostają się do szkół średnich - 95%.

Szkoła organizuje liczne występy artystyczne i zawody sportowe. W czynie społecznym po rozebraniu starych budynków, zbudowano dwa boiska, bieżnię

i skocznię itp.

Na koniec roku szkolnego organizowane są wycieczki np. Kraków – Zakopane – Warszawa - Gdańsk – Sopot, obozy harcerskie itp.

W następnych latach nauczyciele nadal się dokształcają. Wszyscy pracujący kończą 3 letnie zaoczne Studia Nauczycielskie: historyczne, matematyczne, polonistyczne, biologiczne i chemiczne.

Największy wpływ na organizację szkoły, zaopatrzenie w pomoce

i sprzęt, dokształcanie nauczycieli, dokumentację szkoły wywarł kierownik szkoły, mgr Wiesław Jagiełłowicz. Jako pierwszy skończył Uniwersytet Jagielloński – kierunek historyczny. Działalność jego doceniło Kuratorium Oświaty - został mianowany i zatrudniony jako wizytator w Gorzowie Wlkp.

         Nauczyciel Walerian Brychcy w ciągu wieloletniej pracy jako polonista

i bibliotekarz skutecznie motywował do czytania lektur szkolnych a szczególnie gramatyka i rozprawka była jego domeną.

Nauczyciel Józef Kisielewicz – uczył muzyki, gry na fletach, organizował liczne występy artystyczne. Prowadził chór szkolny, który zdobywał liczne nagrody.

Nauczycielka Czesława Kisielewicz – uczyła klasy młodsze oraz języka rosyjskiego, organizowała obchody Rewolucji Październikowej.

         W porównaniu ze Szkołą Podstawową w Żabicach, czy w Górzycy, szkoła w Czarnowie osiągała lepsze wyniki w nauce i w sporcie. W licznych konkurencjach przedmiotowych zajmowaliśmy I miejsca.

Po reorganizacji szkół w gminie, w Czarnowie życie artystyczne i sportowe nie jest prężne. Mamy piękne boisko, salę gimnastyczną, ale nie ma młodzieży.

W ciągu 60 - lecia szkoły, jej mury opuściło 1073 absolwentów.

Większość skończyła szkoły średnie i wyższe. Absolwenci z wyższym wykształceniem to przeważnie nauczyciele, ale nie tylko, są inżynierowie, lekarze, prawnicy, pielęgniarki, ksiądz itp. W chwili obecnej w szkole uczy 6 absolwentów naszej placówki.

         W roku 1992 w placówce przeprowadzono remont strychu. Uzyskano 5 pomieszczeń, w których znajdują się klasy: „0”, II, III, pracownia komputerowa oraz pokój dyrektora.

Na parterze połączono korytarze, przeniesiono pokój nauczycielski do dawnego „magazynku muzycznego”.

         Na placu między gankami szkolnymi wybudowano toalety. Z opalania węglowego przeszliśmy na olejowe a od 2005 na gazowe.

         W 1996 roku po wielu wypowiedziach uczniów, rodziców i nauczycieli nadano szkole imię „Kresowian”.

         W 2000 oczyszczono i wyremontowano piwnice szkolne. Znajdują się tam: świetlica socjoterapeutyczna, kuchnia, pokój profilaktyczny, małe archiwum. Sala wiejsko – szkolna nabrała również uroku poprzez kapitalny remont. Obecnie w szkole jest 84 uczniów, zatrudnionych 11 nauczycieli w tym 3 nie pełnoetatowych + 2 osoby obsługi. Sprzęt, jaki posiadamy pochodzi w większości z darowizn.

Z radością stwierdzam, że zwiększy się liczba dzieci w szkole. Od przyszłego roku do szkoły będzie uczęszczać 100 dzieci.